-
1 powierzyć
глаг.• вверить• вверять• возлагать• возложить• доверить• доверять• доверяться• положить• поручать• поручить• свершить• совершать• совершить* * *powierz|yć\powierzyćony сов. 1. поручить;\powierzyćjakąś sprawę поручить какое-л. дело; 2. доверить, вверить;\powierzyć pieniądze доверить деньги; \powierzyć tajemnicę доверить (поверить) тайну; \powierzyć czyjejś opiece
вверить чьему-л. попечению+1. zlecić 2. zawierzyć
* * *powierzony сов.1) поручи́тьpowierzyć jakąś sprawę — пору́чить како́е-л. де́ло
2) дове́рить, вве́ритьpowierzyć pieniądze — дове́рить де́ньги
powierzyć tajemnicę — дове́рить (пове́рить) та́йну
powierzyć czyjejś opiece — вве́рить чьему́-л. попече́нию
Syn:zlecić 1), zawierzyć 2)
См. также в других словарях:
powierzyć — dk VIb, powierzyćrzę, powierzyćrzysz, powierzyćwierz, powierzyćrzył, powierzyćrzony powierzać ndk I, powierzyćam, powierzyćasz, powierzyćają, powierzyćaj, powierzyćał, powierzyćany 1. «zlecić coś komuś do wykonania, zlecić jakąś funkcję; poddać… … Słownik języka polskiego
powierzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, powierzaćam, powierzaća, powierzaćają, powierzaćany {{/stl 8}}– powierzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, powierzaćrzę, powierzaćrzy, powierzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poufnie — poufnieej przysłów. od poufny a) w zn. 1: Powierzyć komuś poufnie jakąś sprawę, tajemnicę. Poinformować o czymś poufnie. Konsultować się poufnie. b) w zn. 2: Rozmawiać z kimś, gawędzić poufnie, życzliwie. Traktować kogoś przyjaźnie, poufnie … Słownik języka polskiego